شخصیت امیر جعفری کیست؟ زندگینامه و بیوگرافی امیر جعفری بازیگر سینما و تلوزیون
امیر جعفری
شخصیت امیر جعفری کیست؟ زندگینامه و بیوگرافی امیر جعفری بازیگر سینما و تلوزیون
زندگینامه امیر جعفری یا سرگذشت‌نامه امیر جعفری یا بیوگرافی امیر جعفری (به انگلیسی: Biography) سبکی در ادبیات و دیگر رسانه‌ها از جمله فیلم‌های مستند است که مربوط می‌شود به شرح و توصیف رخدادها و روند زندگی یک یا چند نفر. بیشتر زندگی‌نامه‌ها بر پایه یادداشت‌های شخصی افراد ترتیب داده می‌شوند و داستان‌هایی واقعی هستند امیر جعفری و نه تخیلی. یک زندگینامه به فهرست کردن اطلاعات امیر جعفری در مورد یک امیر جعفری شخص مانند زادگاه و زادروز و تاریخ امیر جعفری رخدادها محدود نمی‌شود و به توضیح و گاه تحلیل امیر جعفری رویدادها می‌پردازد. به زندگی‌نامه‌ای که توسط خود شخص مورد نظر نوشته شود امیر جعفری خودزندگی‌نامه یا زندگینامه خودنوشت یا حسب‌حال گفته می‌شود. از کهن‌ترین نمونه‌های امیر جعفری زندگینامه می‌توان به کتاب‌های تاریخ‌نگاران یونان دربارهٔ شرح زندگی شاهنشاهان ایران اشاره کرد از جمله کوروش‌نامه نوشته گزنفون. نخستین کتاب زندگینامه در زبان فارسی نو کتاب لباب‌الالباب امیر جعفری است. در ادبیات فارسی کتاب‌های تألیف شده در سبک زندگینامه را تذکره می‌گفتند.
بیوگرافی زندگینامه امیر جعفری کیست؟
- نام ونام خانواگی: سیدامیر جعفری مرغزار
- زمینه فعالیت : بازیگر، نویسنده، کارگردان
- ملیت :ایرانی
- تولد : 20 مهر 1354
- محل تولد: تهران
زندگینامه امیر جعفری
سیدامیر جعفری مرغزار (زاده 20 مهر 1354) بازیگر، نویسنده، کارگردان ایرانی است. وی همچنین نوازنده چیره دست کمانچه است و اجراهایی را نیز در این زمینه برگزار کرده است.تحصیلات:مهندس شیمی از دانشگاه صنعت نفت آبادان؛ 1377؛ کارشناسی ارشد کارگردانی از دانشکده *سینما تئاتر، دانشگاه هنر؛1386
نحوه ورود امیر جعفری به بازیگری
در ورودم به بازیگری نه کسی کمکی کرده و نه کسی جلوی پایم سنگ انداخته است. من خیلی برای بازیگری تلاش کردم در نتیجه راهی جز تلاش برای رسیدن به آن نمی شناسم. این روزها هرکس از من می پرسد که برای بازیگر شدن چه باید بکنم در پاسخ می گویم اگر می خواستید مهندس امیر جعفری شیمی شوید، چه می کردید؟ به سختی درس می خواندید، در کنکور شرکت می کردید و چنانچه در کنکور پذیرفته می شدید، به دانشگاه وارد می شدید. در ادامه نیز پس از 4 سال درس خواندن، به دنبال کار می رفتید. حال که قرار است برای هر رشته ای این مسیر پیموده می شود، چرا برای بازیگری نباید طی شود؟ از نظر من روند معمول ورود به بازیگری، این گونه است و من راهی جز این متصور نیستم. البته بخت و اقبال بحث اش جداست و ممکن است به یک باره در ترم اول کلاس بازیگری نقش اصلی یک فیلم سینمایی را به شما بدهند و به سرعت به قله برسید. این یک بخت است و چه خوب اگر قدر آن را بدانی .
از تدارکات تا بازیگری
من همه کاری کرده ام، از تدارکات گرفته که در سال 72 در آبادان غذای گروهی که اجرا داشتند را از یک محل دیگر برای شان می آوردم تا منشی گری صحنه تئاتر لیلی ارجمند در همان سال 72، مدیریت صحنه، دستیاری، کارگردانی و بازیگری.د.
بازیگری از ابتدا برای من جدی بود اما جامعه هنری جدی ام نگرفته بود، برای اینکه هنوز وارد این عرصه نشده امیر جعفری بودم. اکنون هم خیلی از علاقه مندان عرصه نمایش، پشت تئاتر شهر منتظر ورود به صحنه هستند؛ اما علاقه به تنهایی کافی نیست؛ جامعه هنری زمانی شما را جدی خواهد گرفت که کار جدّی انجام داده امیر جعفری باشید. از سال 72 کارم را شروع کردم و یک سال بعد خودم نمایشی را به صحنه بردم. سپس سال 75 یک تئاتر در جشنواره آتشکار و سال 76 تئاتری را در جشنواره دانشجویی اجرا کردم. این کارها را انجام دادم و برای هر کدام شان هم جایزه گرفتم. اولین اجراهای رسمی و عمومی ام در یک تالار حرفه ای به سال 79 بر می گردد. آن سال، سه نمایش "کشته به درگاه"، "درست کارترین قاتل دنیا" و "فانوس خیس" را در تئاتر امیر جعفری شهر اجرا کردم؛ البته قبل از آن در تالار ابن سینا اجرای عمومی داشتم ولی آن اجرا جزء زمانی به شمار می رود که تئاتر هنوز مرا خیلی جدی نمی گرفت. بعد از آن سه اجرای رسمی در سال 79 و تئاترهای "هیس"، "دیر راهبان"، "حسن سنتوری" و… را پشت سر هم کار کردم.
نمی توانستم خودم را با ستاره ها مقایسه کنم
ولی در اواسط این مسیر، ناامیدی دامن گیرم شد و همواره در تردید بودم که چرا کسی به سراغم نمی آید؟ و آیا علت امیر جعفری آن، ضعف من در بازیگری است؟ چرا آن آثار بزرگی که منتظرشان ام، اتفاق نمی افتد؟ زمانی که "دیر راهبان" را بازی کردم، همه می گفتند که خوب بازی کرده ای و تصور می کردم این نمایش، نقطه پرش امیر جعفری من است ولی یک سال و نیم بعد از آن تئاتر، هیچ کس به سراغم نیامد! حتی خود کارگردان آن نمایش. خیلی برایم ترسناک و پر از ناامیدی بود و دستم هم به جایی بند نبود. فقط یک چیز بود که باعث می شد ترس من بریزد و آن نگاه به پیشینیانی بود که قبلا وضعیتی مشابه وضعیت آن زمان مرا داشته اند.خودم را نمی توانستم با بهروز وثوقی، فردین و یا جمشید هاشم پور که ستاره بودند، امیر جعفری مقایسه کنم ولی می توانستم خودم را با کسانی که وضعیت مشابهی با من داشته اند نظیر علی نصیریان، عزت الله انتظامی، محمدعلی کشاورز و داوود رشیدی یا نسل جلوتر از آن ها مانند آقایان مهدی هاشمی، پرویز پورحسینی، پرویز پرستویی، رضا کیانیان و خسرو شکیبایی مقایسه کنم که هیچ کدام شان زودتر از 40 سالگی دیده نشدند و در متوسط سن 40 سالگی اولین فیلم شان را بازی کردند.
آقای شکیبایی نیز با فیلم "هامون" چنین اتفاقی برایشان رخ داد.
ایشان هم قبل "هامون"، "داد شاه" یا "خط قرمز" را بازی کرده بودند که البته "خط قرمز" به خاطر توقیفش، دیده نشد. پس برعکس ستارگان سینما که در جوانی ستاره اند و اگر بازیگران خوبی باشند در ادامه نیز ستاره خواهند ماند، این بزرگواران در میان سالی جدی گرفته شده و توسط مردم و سینما پذیرفته شدند. امیر جعفری تنها چیزی که به من امید می داد همین نگاه به پیشینه چنین بازیگرانی بود.
قسمتی از مصاحبه با امیر جعفری
از بازی در گاوصندوق راضی هستید؟
صددرصد، چون به نظرم کار، کار خوبی است. گاوصندوق متن و کارگردانی خوبی دارد.
چه شد که بازی در این سریال را پذیرفتید؟
مازیار میری کارگردانی است که کار کردن با او را دوست داشتم، ضمن این که به نظرم گاوصندوق چینش خیلی خوبی داشت.
شما توسط حبیب رضایی به این کار دعوت شدید؟
بله، حبیب رضایی با بازی های من آشنا بود و برای این کار به سراغم آمد. به نظرم مجموعه بازیگرانی که او برای این سریال در نظر گرفته بود، تیم خوبی را می ساخت که این دلیل خوبی برای این که من در این سریال بازی کنم به حساب می آمد.
شما در 3 عرصه سینما، تلویزیون و البته تئاتر فعالیت داشته اید. آیا اصولا تفاوتی میان نوع بازیگری هرکدام از این مدیوم ها قائل هستید؟
نه، من معتقدم که اصولا هیچ تفاوتی وجود ندارد.در این که هر نقش و هر اثر شرایط خاص خودش را دارد، اما آنچه حائز اهمیت است خود بازیگری است. به نظرم تفاوتی در این زمینه وجود ندارد.
به قول خودتان همه کارهایی که انجام داده اید جدی بوده اند، اما قبول دارید که از این پس با گاوصندوق ممکن است به شهرت فراگیری برسید؟
بله، اماشهرت تلویزیون مال دو سه ماه است و با پایان یافتن آن برنامه و آمدن امیر جعفری خوراک و برنامه های جدید طبیعی است که فراموش شده و کارهای جدید هستند که در مرکز توجه قرار می گیرند. نباید یادمان برود که در تلویزیون این مخاطب نیست انتخاب می کند اما در سینما قضیه کاملا فرق می کند. در امیر جعفری آنجا مخاطب انتخاب می کند و براساس همین انتخاب از خانه خارج شده و برای تماشای فیلم به سالن می رود. با این اوصاف شهرت تلویزیون کوتاه و زودگذر است اما در سینما این ماندگاری خیلی بیشتر است.
یعنی معتقدید که در تلویزیون بازی ها ماندگاری ندارند؟
البته که بازی هایی هستند که در تلویزیون ماندگار می شوند اما این بازی ها از کیفیت بسیار بالایی برخوردارند. به نظرم درست بازی کردن مهم است و در نهایت همه چیز به این موضوع ختم می شود.
خیلی از بازیگران نسبت به تصویر خود حس خوبی ندارند. شما با توجه به این که بیشتر روی صحنه تئاتر هستید چه حسی نسبت به تصویرتان دارید؟
چه حسی…؟!
مثلا سارا برنارد یکی از بازیگران بزرگ تئاتر دنیا وقتی در یک فیلم بازی کرد، با دیدن تصویر خودش کارش به آسایشگاه روانی کشید…!
آها… نه من تصویر خودم را می بینم تا بتوانم آن را اصلاح و تقویت کنم. البته امیر جعفری خیلی از کارگردانان اجازه نمی دهند که بازیگر در حین فیلمبرداری تصویرش را ببیند. مثل آقای بیضایی در فیلم وقتی همه خوابیم اجازه این کار را به بازیگرهایش نمی داد، اما اگر کارگردانی اجازه دهد من حتی حین کار هم تصویرم را می بینم.
حالا که سریال پخش می شود، از عملکرد خودتان راضی هستید؟
من نباید در این باره حرف بزنم.
این چیزی که ما می بینیم چند درصد از توانایی بازی امیر جعفری است؟
چند درصد؟ من نمی توانم و نمی خواهم تشخیص بدهم که چند درصد بوده ام. ترجیح می دهم در این رابطه نقدهای کارشناسان را بشنوم، چون فکر می کنم این است که به کیفیت بازی من کمک می کند. اما با این حال طبیعی است که هر بازیگری صد درصد از خودش راضی نباشد.
هدفتان در بازیگری چیست؟ آینده را کجا می بینید؟
واقعا نمی شود راجع به آن حرف زد، چون همیشه بازیگر یک خروجی و یک ورودی دارد. خروجی ها همواره در حال کم امیر جعفری و زیاد شدن هستند و طبیعی است که اگر بازیگر ورودی اش قطع بشود، خروجی اش نیز ناخودآگاه تمام خواهد شد. نمی دانیم کی و چگونه،چند ماه بعد و یا چند سال امیر جعفری بعد! تنها زمان مشخص می کند که میزان ورودی و خروجی یک بازیگر چگونه خواهد بود. به همین دلیل من فقط به آن لحظه و آن نگاه می کنم. چقدر خوب، چقدر بد را شما باید بگویید.
سبک خاصی را در بازی دنبال می کنید؟ ایده تان نسبت به بازیگری چیست؟
برای هر چیزی که بخشی از جنون را همراه خودش دارد نمی توان فرمولی تعیین کرد. فرمول ثابتی ندارد چون همیشه یک شکل نمی شود به یک نقش رسید. شما ممکن است همیشه با یک فرمول و یک شکل مشخص تمرین کرده باشید و حتی به نقش رسیده باشید، اما یک دفعه ممکن است به نقشی برسید که روش امیر جعفری های قبلی جواب ندهد. ممکن است که قبلا موثر بوده و جواب داده باشد، اما این موضوع را خود نقش می گوید که چگونه باید بازی اش کرد. من برای خودم سعی می کنم همه شکل هایی را که هست امتحان کنم حالا اگر نمی شود آن را آموخت، می شود دید شاید یک جایی به درد بخورد.
سطح بازیگری ما را در این روزها چگونه ارزیابی می کنید؟
هرچیزی قواعد خودش را داشته و هیچ چیزی به طور مجرد وجود ندارد. شما درباره الی را ببینید. همه بازی ها خوب هستند اما در یک فیلم متوسط بازی خوبی نداریم. در فیلم خوب بازی ها هم خوب است، اما در یک فیلم بد شما نمی توانید خوب بازی کنید.
تاریخ زندگی نامه امیر جعفری
در ابتدا، زندگی‌نامه‌ها به عنوان یک بخش از تاریخ با تمرکز بر یک فرد خاص، با اهمیت تاریخی در نظر گرفته شد. انواع مستقل زندگی‌نامه‌نویسی با تمایز از تاریخ عمومی از قرن ۱۸ ام شروع شده و فرم‌های معاصر آن به قرن بیستم می‌رسد. زندگینامه تاریخی یکی از اولین زندگینامه نویسان پلوتارک امیر جعفری بود و «زندگی موازی» او در حدود سال ۸۰ بعد از میلاد مسیح، چهره‌های برجسته جهان کلاسیک را پوشش می‌دهد. در سال ۴۴ قبل از میلاد امیر جعفری
آقای هاشمی شما جزو بازیگرانی هستید که راحت وارد عرصه بازیگری شد یا سخت؟
بستگی به این دارد که تعریف‌مان از راحتی و سختی چیست. من همان روندی را طی کرده‌ام که قائدتاً هر بازیگری با یک بخت متوسط و تلاش بالا طی می‌کند. در ورودم به بازیگری نه کسی کمکی کرده و نه کسی جلوی پایم سنگ انداخته است. من خیلی برای بازیگری تلاش کردم در نتیجه راهی امیر جعفری جز تلاش برای رسیدن به آن نمی‌شناسم. این روزها هرکس از من می‌پرسد که برای بازیگر شدن چه باید بکنم در پاسخ می‌گویم اگر می‌خواستید مهندس شیمی شوید، چه می‌کردید؟ به سختی درس می‌خواندید، در کنکور شرکت می‌کردید و چنانچه امیر جعفری در کنکور پذیرفته می‌شدید، به دانشگاه وارد می‌شدید. در ادامه نیز پس از ۴ سال درس خواندن، به دنبال کار می‌رفتید. حال که قرار است برای هر رشته‌ای این مسیر پیموده می‌شود، چرا برای بازیگری نباید طی شود؟ از نظر من روند معمول ورود به بازیگری، این‌گونه است و من راهی جز این متصور نیستم. البته بخت و اقبال بحث‌اش جداست و ممکن است به یک‌باره در ترم اول کلاس امیر جعفری بازیگری نقش اصلی یک فیلم سینمایی را به شما بدهند و به سرعت به قله برسید. این یک بخت است و چه خوب اگر قدر آن را بدانید.
البته خود شما هم از طریق دانشگاه وارد عرصه بازیگری نشدید و رشته تحصیلی‌تان چیز دیگری بود؟
منظورم از کنکور بازیگری، لزوماً دانشگاه تئاتر نیست؛ همه آن مراحل از کار کردن با گروه‌های کوچک دانشجویی و تجربی گرفته تا مطالعه کتاب‌هایی که دانشجویان بازیگری می‌خوانند را میتوانید بدون ورود به دانشگاه هم طی کنید. این همان طریق است با این تفاوت که شما فقط به دانشگاه رسمی امیر جعفری راه نیافته‌اید، مثل یک حسابدار یا معمار تجربی که با تجربه‌شان در کار خود حرفه‌ای هستند. البته من دوباره به دانشگاه رفتم و فوق‌لیسانسم کارگردانی تئاتر است.
شما کارتان را با گروه‌های کم‌تجربه شهرستانی شروع کردید؟
امن همه کاری کرده‌ام، از تدارکات گرفته که در سال ۷۲ در آبادان غذای گروهی که اجرا داشتند را از یک محل دیگر برایشان می‌آوردم تا منشی‌گری صحنه تئاتر لیلی ارجمند در همان سال ۷۲، مدیریت صحنه، دستیاری، کارگردانی و بازیگری.
این کارها به اینکه تجربه بازیگری را پیدا کنید، کمک می‌کرد؟
من یک شور درونی داشتم و به دنبال راه ورود می‌گشتم. وقتی یک نفر می‌خواهد از مرزی به کشور دیگر فرار کند، دیگر به طریقه فرار از راه کشتی، هواپیما و یا به صورت زمینی فکر نمی‌کند و هر جا که روزنه‌ای برای ورود باشد، از آنجا استفاده می‌کند. بخشی از فعالیت مطبوعاتی من هم به همین دلیل امیر جعفری بود زیرا مرا به تئاتر وصل می‌کرد و باعث می‌شد که راحت‌تر وارد تئاتر شهر شده و بتوانم همه تئاترها را تماشا کنم. هر کاری که لازم بود را انجام می‌دادم تا وارد شوم.
در آن سال‌ها تعداد دانشگاه‌های کشور خیلی کمتر بود، اوایل دهه ۷۰ دو سه دانشگاه بیشتر نداشتیم، پس طبیعتاً ورود به عرصه بازیگری خیلی دشوارتر از امروز بود. حتی آن زمان کلاس بازیگری هم نداشتیم و بعدها کلاس آقای سمندریان یا آموزشگاه‌های دیگر تأسیس شدند.
من برای ثبت‌نام در آموزشگاه‌های امین تارخ و سمندریان رفتم اما پولم به شهریه آنها نمی‌رسید. امیر جعفری آن زمان برای من که دانشجو بودم و از طرف خانواده برای انجام چنین کاری حمایت نمی‌شدم، پرداخت شهریه آن کلاس‌ها سخت بود.
از چه زمانی حرفه بازیگری برایتان جدی شد و تصمیم گرفتید در این عرصه باقی بمانید؟
بازیگری از ابتدا برای من جدی بود اما جامعه هنری جدی‌ام نگرفته بود، برای اینکه هنوز وارد این عرصه امیر جعفری نشده بودم. اکنون هم خیلی از علاقه‌مندان عرصه نمایش، پشت تئاتر شهر منتظر ورود به صحنه هستند؛ اما علاقه به تنهایی کافی نیست؛ جامعه هنری زمانی شما را جدی خواهد گرفت که کار جدّی انجام داده باشید. از سال ۷۲ کارم را شروع کردم و یک سال بعد خودم نمایشی را به صحنه بردم. سپس سال ۷۵ یک تئاتر در جشنواره آتشکار و سال ۷۶ تئاتری را در جشنواره دانشجویی اجرا کردم. این کارها را انجام دادم امیر جعفری و برای هر کدام‌شان هم جایزه گرفتم. اولین اجراهای رسمی و عمومی‌ام در یک تالار حرفه‌ای به سال ۷۹ بر می‌گردد.
آن سال، سه نمایش “کشته به درگاه”، “درستکارترین قاتل دنیا” و “فانوس خیس” را در تئاتر شهر اجرا کردم؛ البته قبل از آن در تالار ابن سینا اجرای عمومی داشتم ولی آن اجرا جزء زمانی به شمار می‌رود که تئاتر هنوز مرا خیلی جدی نمی‌گرفت. بعد از آن سه اجرای رسمی در سال ۷۹ و تئاترهای “هیس”، “دیر راهبان”، “حسن سنتوری” و… را پشت سر هم کار کردم.
زمانی که بازیگری را آغاز کردید، تصورتان از بازیگری چه بود و دوست داشتید به کجا برسید؟
امیر جعفری: هیچ‌وقت چشم‌اندازم نزدیک و پیش پا نبود. بزرگترین فیلم‌های سینمایی جهان را هم که امیر جعفری می‌دیدم و یا اکنون می‌بینم، با خودم می‌گویم که فلان نقش اگر برعهده من بود، چگونه آن را بازی می‌کردم. تخیّل‌ام همواره نقش‌های بزرگ بوده. اینکه می‌گویم سینمای جهان، منظورم تئاتر و سینمای ایران هم هست که جزئی از همین جهان است. بهترین فیلم‌ها و نمایش‌های سینما و تئاتر ایران، افق تصورات من است. من خودم را برای آنها آماده کرده‌ام. اگر توانایی‌اش را ندارم یا بخت یاری‌ام نمی‌کند، بحثش جداست ولی افق خیالات من، بهترین‌های سینما و تئاتر ایران و جهان است.
در دهه ۶۰ و ۷۰ خیلی از بازیگران با الگوی بازیگری وارد تئاتر یا سینما می‌شدند، شما الگوی خاصی در بازیگری برای خودتان در نظر گرفته بودید؟
امیر جعفری: نه به شکل مشخص، چون این موضوع مانند کتاب خواندنم راجع به تئاتر بود. دانشجوی تئاتر نبودم، کسی نبود که به من خط سیر بدهد که چه چیزی را بخوانم بنابراین هر چه به دستم می‌رسید را مطالعه می‌کردم. هر تئاتر یا فیلمی را می‌دیدم، خودم را در آن تخیّل کرده و آن را در ذهنم بازی می‌کردم. امیر جعفری برایم فرقی نمی‌کرد که فلان نقش را چه کسی و چگونه بازی می‌کند. شاید به همین دلیل است که الان در پرونده کاریم، هم بازی رئالیستیک مانند “خیلی دور، خیلی نزدیک” می‌بینید و هم یک بازی مانند “افرا” یا “سه خواهر و دیگران”. من خودم را برای همه این‌ها آماده کرده‌ام.
بگذارید سوالم را به یک شکل دیگری بپرسم. آیا نقطه‌ای در بازیگری یک نفر وجود داشت که شما آن را دیده باشید و از آنجا به صورت جدی تصمیم گرفته باشید که به سمت بازیگری بروید؟
اوایل مسیر بازیگری‌ام، خیر. ولی در اواسط این مسیر، ناامیدی دامن‌گیرم شد و همواره در تردید بودم که چرا کسی به سراغم نمی‌آید؟ و آیا علت آن، ضعف من در بازیگری است؟ چرا آن آثار بزرگی که منتظرشان‌ام، اتفاق نمی‌افتد؟ زمانی که “دیر راهبان” را بازی کردم، همه می‌گفتند که خوب بازی کرده‌ای و تصور می‌کردم این نمایش، نقطه پرش من است ولی یک سال و نیم بعد از آن تئاتر، هیچ‌کس به سراغم نیامد! حتی خود کارگردان آن نمایش. خیلی برایم ترسناک و پر از ناامیدی بود و دستم هم به جایی بند نبود امیر جعفری. فقط یک چیز بود که باعث می‌شد ترس من بریزد و آن نگاه به پیشینیانی بود که قبلا وضعیتی مشابه وضعیت آن زمان مرا داشته‌اند.
خودم را نمی‌توانستم با بهروز وثوقی، فردین و یا جمشید هاشم‌پور که ستاره بودند، مقایسه کنم ولی می‌توانستم خودم را با کسانی که وضعیت مشابهی با من داشته‌اند نظیر علی نصیریان، عزت‌الله انتظامی، محمدعلی کشاورز و داوود رشیدی یا نسل جلوتر از آنها مانند آقایان مهدی هاشمی، پرویز پورحسینی، پرویز پرستویی، امیر جعفری رضا کیانیان و خسرو شکیبایی مقایسه کنم که هیچ‌کدام‌شان زودتر از ۴۰ سالگی دیده نشدند و در متوسط سن ۴۰ سالگی اولین فیلم‌شان را بازی کردند.
امیر جعفری با نام کامل سید امیر جعفری مرغزار متولد ۲۰ مهر سال ۱۳۵۴، فارغ التحصیل مقطع لیسانس در رشته مهندس شیمی از دانشگاه صنعت نفت دانشگاه هنر آبادان در سال ۱۳۷۷ و فارغ التحصیل رشته کارگردانی از دانشکده سینما تئاتر در سال ۱۳۸۶، بازیگر، نویسنده و کارگردان ایرانی است. هاشمی آخرین حضور امیر جعفری در او تلویزیون بازی در سریال گاوصندوق(۱۳۸۸) است. وی هم چنین نوازنده چیره‌دست کمانچه است و اجراهایی را نیز در این زمینه برگزار کرده است. کَمانچه یکی از سازهای ایرانی و موسیقی خاور زمین است. این ساز علاوه بر شکم، دسته و سر، در انتهای پایینی ساز، پایه‌ای دارد که روی زمین یا زانوی نوازنده قرار می‌گیرد. شروع فعالیت سینمایی امیر جعفری در سال ۱۳۸۳ با بازی در فیلم خیلی دور خیلی نزدیک ساخته رضا میرکریمی بود. هاشمی یکی از بازیگران حرفه ای عصر حاضر در نمایش است و در نمایش نامه های بسیاری ایفای نقش کرده است. افشین هنوز ازدواج نکرده و مجرد است.
افتخارات امیر جعفری
فیلم صدای آهسته ساخته وی توانست در جشنواره جهانی فیلم «ایندیپندنت» در چهار بخش بهترین فیلم، بهترین تصویربرداری، بهترین جلوه‌های بصری و بهترین فیلم آوانگارد موفق به کسب مدال طلا شد. «کیت موئت»، بازیگر نقش مکمل زن این اثر سینمایی، مدال نقره و «جو پالیستر» هنرپیشه نقش مکمل مرد مدال برنز را از این جشنواره آمریکایی دریافت کردند. جایزه برنز بخش بهترین بازیگر نقش مکمل زن هم به «جورجیا وارنر» از همین فیلم تعلق گرفت.
- دریافت جوایز اول متن و بازیگری از جشنواره تئاتر آتشکار و بازیگری در جشنواره تئاتر دانشجویی برای نمایش «درستکارترین قاتل دنیا»؛ ۱۳۷۵
- دریافت جایزه متن و بازیگری از جشنوراه تئاتر دفاع مقدس برای نمایش «کاتالیزور» ؛۱۳۷۹
- دریافت جایزه بازیگری ازجشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران برای نمایش «با مسیح به صلیب می‌کشند»؛ ۱۳۸۰
- دریافت جایزه بهترین عروسک گردانی در جشنواره تئاتر دفاع مقدس برای نمایش «رویای بی‌کفن»؛ ۱۳۸۱
- دریافت جوایز بازیگری و نمایشنامه‌نویسی از دوازدهمین جشنواره نمایش‌های سنتی آئینی برای نمایش «هتل ایران»؛ ۱۳۸۲
- دریافت جایزه بازیگری از جشنواره نمایش‌های سنتی و آئینی برای نمایش «زائر»؛ ۱۳۸۲
- دریافت جایزه بازیگری از سازمان ملی جوانان برای فیلم خیلی دور خیلی نزدیک
- بازیگر برگزیده از طرف از خانه تئاتر در جشن بازیگر؛ ۱۳۸۲
- دریافت جایزه بهترین بازیگر از جشنواره بین‌المللی پراگ برای نمایش «هدیه جشن سالگرد»؛ ۲۰۰۵
- دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم”پا برهنه در بهشت”۱۳۸۵
ورود امیر جعفری به عرصه هنر
امیر جعفری: «من همان روندی امیر جعفری را طی کرده‌ام که قائدتاً هر بازیگری با یک بخت متوسط و تلاش بالا طی امیر جعفری می‌کند. در ورودم به بازیگری نه کسی کمکی کرده و نه کسی جلوی پایم سنگ انداخته است. من خیلی برای بازیگری امیر جعفری تلاش کردم در نتیجه راهی جز تلاش برای رسیدن به آن نمی‌شناسم. این روزها هرکس از من می‌پرسد که برای بازیگر شدن چه باید بکنم در پاسخ می‌گویم اگر می‌خواستید مهندس شیمی شوید، چه می‌کردید؟ به سختی درس می‌خواندید، در امیر جعفری کنکور شرکت می‌کردید و چنانچه در کنکور پذیرفته می‌شدید، امیر جعفری به دانشگاه وارد می‌شدید. در ادامه نیز پس از ۴ سال درس خواندن، به دنبال کار می‌رفتید. حال که قرار است برای هر رشته‌ای این مسیر پیموده می‌شود، چرا امیر جعفری برای بازیگری نباید طی شود؟ از نظر من روند معمول ورود به بازیگری، این‌گونه است و من راهی جز این متصور نیستم. البته بخت و اقبال بحث‌اش جداست و ممکن است به یک‌باره در ترم اول کلاس بازیگری نقش اصلی یک فیلم سینمایی را به شما بدهند و به سرعت به قله برسید. این یک بخت است و چه خوب اگر قدر آن را بدانید.»
امیر جعفری: «منظورم از کنکور بازیگری، لزوماً دانشگاه تئاتر نیست؛ همه آن مراحل از کار کردن با گروه‌های کوچک دانشجویی و امیر جعفری تجربی گرفته تا مطالعه کتاب‌هایی که دانشجویان بازیگری می‌خوانند را میتوانید بدون ورود به دانشگاه هم طی کنید. این همان طریق است با این تفاوت که شما فقط به دانشگاه رسمی راه نیافته‌اید، مثل یک حسابدار یا معمار تجربی که با تجربه‌شان در کار خود حرفه‌ای هستند. البته من دوباره به دانشگاه رفتم و فوق‌لیسانسم کارگردانی تئاتر است.»
مسیح کورنلیوس نپوس زندگی‌نامه‌ای را به نام «زندگی فرمانروایان» منتشر کرد. اما شاید «زندگی امپراتوران روم» اثر «سوتونیوس» اولین زندگی‌نامه‌ای باشد که حاوی داستان‌های اساطیری نیست. در اوایل قرون وسطی (۴۰۰ تا ۱۴۵۰ بعد از میلاد) کاهش آگاهی از فرهنگ کلاسیک اروپا وجود دارد. در طول این دوره، تنها مخازن دانش و سوابق اولیه تاریخی اروپا در اختیار افراد کلیسای کاتولیک روم بود. هرمیتس، مونکس و پریتس در این دوره تاریخی زندگی‌نامه‌ها را می‌نوشتند. موضوعات امیر جعفری آنها معمولاً به پدران کلیسا، شهدا، پاپها و قدیسان محدود می‌شد. آثار آنها امیر جعفری قرار بود الهام بخش مردم و وسیله‌ای برای گرویدن به مسیحیت باشد شرح حال قدیسین امیر جعفری را ببینید. یکی امیر جعفری از نمونه‌های سکولار قابل توجه از بیوگرافی در این دوره زمانی، امیر جعفری زندگی شارلمانی است که توسط درباریان او نوشته شده‌است. یکی امیر جعفری از درباریان به عنوان نویسنده در قرون وسطی تمدن اسلامی (۷۵۰ تا ۱۲۵۸ بعد از میلاد مسیح)، مسلمانان شروع به نوشتن زندگینامه محمد و دیگر چهره‌های مهم صدر اسلام نمودند که از آن به عنوان سیره نبوی تعبیر می‌شود. اولین تذکرهها در واقع خلاصه‌ای از زندگینامه شخصیت‌های معروف اسلامی بودند امیر جعفری که از قرن ۹ به بعد منتشر شدند و حاوی اطلاعات مهمی از زندگی بخش بزرگی از برزگان مسلمان در مقایسه با سایر نوشته‌های این دوره هستند. اولین تذکره نامه‌ها در ابتدا امیر جعفری بر زندگی پیامبر اسلام و صحابه تمرکز داشتند، یکی از این نمونه‌های اولیه، کتاب طبقات الکبری از ابن سعد البغدادی است و پس از آن شروع به مستندسازی زندگی بیشتر شخصیت‌های مهم تاریخی امیر جعفری می‌کند که در دنیای امیر جعفری اسلام زندگی می‌کردند. در اواخر قرون وسطی، زندگی‌نامه‌ها در اروپا کمتر حول محور کلیسا شده و زندگینامههای پادشاهان، شوالیهها و غاصبان به صدر آمدند. یکی از زندگینامههای مشهور زندگینامه لو مورته دی امیر جعفری آرتور نوشته سر توماس مالوری بود. این کتاب در مورد سرگذشت شاه آرتور و شوالیه‌های او بود. پس از مالوری، تأکید بر روی انسانیت در دوره رنسانس، تمرکز نوشته‌ها امیر جعفری بر افراد غیر مذهبی، از جمله هنرمندان و شاعران قرار گرفت و نوشتن به زبان بومی مورد تشویق قرار گرفت. کتاب شهدا، جان فاکس، یکی از اولین زندگینامههای زبان انگلیسی زندگی هنرمندان نوشته جورجیو واساری (۱۵۵۰) یک زندگینامه برجسته با تمرکز روی زندگی افراد غیرمذهبی است. واساری با این موضوع خود مشهور شد و کتابش خیلی زود جزو پرفروش ترین‌ها قرار گرفت. دو تحول دیگر قاب توجه می‌باشد: توسعه صنعت چاپ در قرن ۱۵ و افزایش تدریجی در سواد.
آدرس پیج امیر جعفری اینستاگرام جدید
آدرس پیج امیر جعفری اینستاگرام جدید
آدرس پیج امیر جعفری در Instagram حساب کاربردی جدید
آدرس پیج امیر جعفری در Instagram حساب کاربردی جدید
اکانت پیج امیر جعفری اینستاگرام چیست؟
اکانت پیج امیر جعفری اینستاگرام چیست؟
آدرس لینک صفحه رسمی بازگیر امیر جعفری در سایت اینستاگرام
آدرس لینک صفحه رسمی بازگیر امیر جعفری در سایت اینستاگرام
دانلود عکس امیر جعفری
دانلود عکس امیر جعفری
مشاهده عکس های امیر جعفری بازگیر سینما و تلوزیون ایران
مشاهده عکس های امیر جعفری بازگیر سینما و تلوزیون ایران
مشاهده بیوگرافی عکس امیر جعفری
مشاهده بیوگرافی عکس امیر جعفری
دانلود عکس امیر جعفری و همسرش
دانلود عکس امیر جعفری و همسرش
همسر امیر جعفری کیست؟
همسر امیر جعفری کیست؟
عکس بی حجاب امیر جعفری و همسرش در خارج از کشور
عکس بی حجاب امیر جعفری و همسرش در خارج از کشور
امیر جعفری و همسر اولش
امیر جعفری و همسر اولش
زندگینامه امیر جعفری
زندگینامه امیر جعفری
امیر جعفری و فرزندانش - نام فرزند امیر جعفری کیست؟
امیر جعفری و فرزندانش - نام فرزند امیر جعفری کیست؟
مدرک تحصیلی امیر جعفری چیست؟
مدرک تحصیلی امیر جعفری چیست؟
